Mevrouw Meerburg is bijna 97 jaar oud en heeft eigenlijk niemand meer in de familie of vriendenkring waar ze ervaringen uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog mee kan delen. Ze vindt het wel heel belangrijk dat er nooit vergeten mag worden, zeker in de huidige tijd met oorlogen en conflicten in Gaza, Oekraïne en Soedan.

Haar zoon 'vertaalde' af en toe wat vragen van kinderen, omdat het gehoor soms niet helemaal weer wilde meewerken.

Mevrouw begon haar verhaal met het bombardement op Rotterdam. Als meisje van 12 uit een gezin van 10 maakte dat een heftige indruk. Het huis moesten ze verwoest achterlaten en de eerste twee nachten werden doorgebracht in het Kralingse Bos. Uiteindelijk konden ze na een paar dagen terecht in een schoolgebouw.

Twee broers zaten in kamp Amersfoort en kregen daar heel weinig te eten. Met voedselbonnen spaarden ze thuis een half broodje en dat bracht ze vanuit Rotterdam op de fiets (zonder luchtbanden) naar Amersfoort. De tamtam deed daar z'n werk en de broers ontvingen haar na vijf dagen met open armen bij een gat in het buitenhek. En toen weer in een paar dagen terug naar Rotterdam......

Na een paar jaar kreeg mevrouw Meerburg samen met haar zus en broer de gelegenheid om aan te sterken bij een gastgezin in Overijssel. Daar heeft ze de bevrijding meegemaakt, maar wel op een ingetogen manier. Na enkele maanden keerden alle gezinsleden gezond en wel weer terug in Rotterdam, inclusief de te werk gestelde oudere broers.

 

Foto's: W.Vergeer